Pracuję z osobami dorosłymi oraz młodzieżą (od 14 roku życia).

Psychoterapia:

• Zaburzenia nastroju (afektywne): depresja, mania, zaburzenia afektywne-dwubiegunowe
• Zaburzenia nerwicowe: zaburzenia depresyjno-lękowe, zaburzenia lękowe (fobie, lęk uogólniony, lęk paniczny), zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, zaburzenia dysocjacyjne, zaburzenia psychosomatyczne
• Zaburzenia osobowości: borderline, narcystyczne, histrioniczne, schizoidalne, obsesyjno-kompulsywne, histeryczne, paranoiczne, osobowość zależna, osobowość unikająca
• Zespoły behawioralne: zaburzenia odżywiania się, zaburzenia snu, zaburzenia seksualne

Pomoc psychologiczna:

• Trudne sytuacje życiowe uniemożliwiające realizację zadań rozwojowych
• Konflikty z osobami z bliskiego otoczenia
• Poczucie braku wpływu/kontroli nad istotnymi obszarami życia
• Problemy w sferze życia zawodowego (konflikty w pracy, wypalenie zawodowe)
• Poczucie niemożności podejmowania działań i samodzielnego rozwiązywania problemów

Interwencja Kryzysowa:

• Kryzysy traumatyczne: Zespół Stresu Pourazowego (PTSD), zaburzenie stresowe pourazowe, zaburzenia adaptacyjne
• Przemoc: psychiczna, fizyczna, seksualna
• Kryzysy rodzinne: partnerski/małżeński, konflikt rodzinny, trudności wychowawcze
• Kryzysy normatywne: adolescencyjny, wczesnej młodości, wejścia w dorosłość, wieku średniego
• Kryzysy utraty: utrata, osierocenie, żałoba

Psychoterapia adresowana jest do osób zmagających się z różnorodnymi trudnościami psychicznymi oraz doświadczających emocjonalnego cierpienia, które utrzymują się w życiu dłużej i niekorzystnie wpływają na funkcjonowanie w obszarze relacji interpersonalnych lub w realizowaniu ważnych zadań życiowych.

Celem psychoterapii jest między innymi uwolnienie pacjenta od objawów, bądź ich osłabienie, „uruchomienie zablokowanych form aktywności, umożliwienie bardziej adekwatnych, a mniej destrukcyjnych adaptacji” do różnych życiowych sytuacji i umożliwienie realizacji zadań rozwojowych (Wilk, 2014) – czyli poprawa stanu zdrowia psychicznego i polepszenie jakości życia.

Leczenie odbywa się poprzez regularny długotrwały kontakt pacjenta z terapeutą oraz pracę nad emocjami, myślami i zachowaniami, które wpływają na występowanie objawów wywołujących cierpienie.

więcej o psychoterapii >>>

Pomoc psychologiczna rozumiana jest najczęściej jako tzw. poradnictwo psychologiczne. Adresowane jest ono do osób poszukujących doraźnego wsparcia w zmaganiu się z bieżącymi komplikacjami życiowymi, które utrudniają satysfakcjonujące funkcjonowanie. Poradnictwo psychologiczne jest „formą pomocy oferowaną osobom zdrowym psychicznie, doświadczającym problemów życiowych, trudności przystosowawczych i kryzysów rozwojowych” (Sęk H., Czabała J., 2001), czyli ludziom, którzy chwilowo nie radzą sobie z rożnymi zadaniami wynikającymi z ich sytuacji, wieku czy roli społecznej. Ludziom doświadczającym dyskomfortu psychicznego, nie mogącym zaspokajać swoich potrzeb i oczekiwań, którzy utracili poczucie wpływu na swoje życie.

Konsultacje mają głownie charakter wspierający, informacyjny (psychoedukacyjny) i doradczy, a ich ilość jest ograniczona (od kilku do kilkunastu).

więcej o pomocy psychologicznej >>>

Interwencja kryzysowa jest formą pomocy psychologicznej dedykowanej dla osób, zmagających się z przejściowymi trudnościami i kryzysowymi sytuacjami, które przekraczają aktualne możliwości satysfakcjonującego poradzenia sobie z nimi. Wykorzystywana jest z definicji w sytuacji traumy, czyli silnie urazowego doświadczenia.
Kryzys psychologiczny jest to „przejściowy stan nierównowagi wewnętrznej wywołany przez krytyczne wydarzenie bądź wydarzenia życiowe, wymagający istotnych zmian lub rozstrzygnięć” (Badura-Madej W.). Wyróżnić można kryzysy: losowe (np. choroba), traumatyczne (np. wypadek komunikacyjny), rodzinne (np. konflikt rodzinny, rozwód), normatywne, czyli rozwojowe (np. kryzys wejścia w dorosłość) oraz takie, które wiążą się z utratą (np. śmierć bliskiej osoby, utrata pracy). Kryzys najczęściej występuje w konsekwencji stresującego wydarzenia życiowego, tudzież istotnej zmiany życiowej, która wiąże się z utratą lub zagrożeniem utraty poczucia bezpieczeństwa. Osoba, która doświadcza nadmiernego poziomu stresu jest pod wpływem silnych emocji, znacząco utrudniających prawidłowe funkcjonowanie społeczne czy zawodowe.

Działania interwencyjne mają charakter doraźny, krótkoterminowy (od kilku tygodni do kilku miesięcy) oraz praktyczny – ukierunkowany na sprawne i szybkie rozwiązanie sytuacji kryzysowej.

więcej o interwencji kryzysowej >>>